Parklaan

• ontwerp - realisatie 2016 - 2021
• opdrachtgever Mulleners Vastgoed Echt
• aannemer Vlassak BV Budel
• locatie Sittard

8 woningen aan de parklaan in Sittard.

De Parklaan wordt door veel Sittardenaren als de fraaiste dan wel als de meest chique woonstraat van Sittard beschouwd. Vlak tegen het stadscentrum aangelegen en bebouwd met statige villa’s in de 20-er jaren waarvan er drie tot Rijksmonument benoemd zijn en 5 andere gebouwen Gemeentelijk monument zijn. Tot 1913 liep hier een smalle dijk langs de oevers van de beek. De oude dijk werd verbreed en er kwam een brede representatieve laan voor in de plaats. De villa’s kregen een zeer diepe voortuin en werden omzoomd door het groen als lagen ze zo kort bij de binnenstad te midden van de natuur. Ze kunnen enkel via een brug over de beek bereikt worden. Alle drie de rijks-monumentale huizen zijn ontworpen door Jos Wielders. Wielders was de meest ‘stijl’ zoekende van de drie. Hij laveerde behendig tussen Amsterdamse school, Art Deco, Engelse Arts and Crafts en later naar een soepel modernisme. In zijn villa’s aan de Parklaan is zijn ontwikkeling af te lezen. De locatie waar wij gevraagd werden om een appartementencomplex te ontwerpen ligt er tussenin. 

In 1966 werd op deze locatie van ‘goede stand’ een keurig Kantongerecht gebouwd. Het justitiegebouw had nog de schaal van een uit de kluiten gewassen villa gekregen, omzoomd met hoge bomen. Voor dit ontmantelde gerecht moest een appartementencomplex in de plaats komen. Maar zoals wel vaker rustte op de locatie een financiële last voordat we begonnen en moest er een minimum van 8 grote appartementen ondergebracht worden, met overdekt parkeren. Het ligt dan voor de hand om het volume te splitsen in 2 bouwdelen met elk 4 appartementen, maar splitsen alleen is niet genoeg. Het net iets te grote volume moet gemodelleerd worden en mag niet gaan domineren in de aanwezige domestieke villa schaal. Is het oneigenlijke vraag die we moeten beantwoorden en moeten we gaan verbloemen en camoufleren, vroegen we ons af? We moesten zoeken naar een zodanige volumeopbouw dat aanwezigheid gepaard gaat aan opgaan in het grote geheel en tegelijkertijd representeert wat het is.

Zonder het groen en de allure van de laan en de beek was dit niet gegaan. Het was niet enkel een volumetrisch ontwerpprobleem, ook het eerder al genoemde architectonische idioom of dialect hoorde bij deze opgave. De nieuwe invulling op deze locatie gaat een gesprek aan met de buren en moet voldoende eloquentie hebben om verstaan te kunnen worden. Enkel napraten is niet interessant, net zomin als overschreeuwen. Het zoekende stylisme van Wielders volgden we als remedie.